Kalbim'e Şiiri - Ayşe Pınar Çolak

Kalbim, en çok ben kırdım seni değil mi? En çok bana kızdın içimde attığın süre boyunca.Hiçbir aşk incitmedi seni, ama ben ya da ben işte bilirsin...

Kabul et yine de, en çok benimle mutlu olduğun değil mi? Her şeyden çok sevinçlerim sevindirdi seni de.Benden bile çok.

Senden özür diliyorum.İnsanlardan tüm kusurlarımı geri alarak sadece senden.Eğer sen affedersen beni; ben de affedebilirim belki kendimi.

Seni üzdüm diye,sana borçluyum diye,yine de beni yaşatmaya çalışıyorsun diye,merhametinin altında ezildiğim için ağladım.Kimse yüzümden değildi,inandıramadım.

Kavga vakitleri bana kızdın diye, kızdım kendime. Onlara anlatamadım.

Sokak sokak,şehir şehir gezdin benle.Hayır gelmem demedin.Yorgunluktan durduğum vakitler bile,bana bir şey olmasın diye atmaya devam ettin.

Ben seni gurursuz bir kalp yaptım insanların gözünde,birazda aciz.Benle bir sandılar seni,sana bu kötülüğü yaptım.Ne ben,ne de sen öyle değiliz ama anlatmadım.Çabalamadım.

Dönüp baktım ardıma 'kimi kırdım acaba,kırıldılar mı? ' diyerek.Sana sırmayı bile,seni saymayı bile unutmuşum.Sen,senden nefret ettiğim vakitlerde bile unutmazken beni.

Dağıldım ara ara; Sırf zarar vermek için kendime. Hayır, sadece sana! Sen acı çekmemem için her gece beni uyarırken,ben her gece... Sadece bahanem olsun diye.

En çok sana kırıldım ben, neden bana kızmıyorsun diye? Beni uçurumun kenarında neden hala tutuyorsun,çekip almıyorsun diye? atlasaydım bana kanat olacağını anlamadan önce..

Beni affet Kalbim.Ben En çok seni sevdim hissettiremesem de.