En yakın çağrışımlardan uzak sesler getiren
Ayrılığı beziyorum köhneliyor düşlerim
Sana yazıp yırttığım mektuplar kadar masum
Yasağına uzanıyor ellerim.
Bu ülkede yaşadığım her gün azalttı beni
Kalbime dargın durdum çoğaldıkça ölüler
Beni yoktan say desem incinir misin?
Hiçbir yerde yokum ki en uzaklığı düşün
Unuttum duygusunu kendime sevinmenin.
Ey gönlüme sesler döken aşk yüzlü çocuk
Yokluğunu düşünürsem kalbim duracak.
Kayıt Tarihi : 28.12.2005 21:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!