Kalbim Depremzedeli Şiiri - İrem Aslan

Duydum,gördüm o ne haldi?
Elleri açık dua eder gibi
Rabbim diye seslenişleri
Kurtar bu girdaptan deyişini
Kalbim ogündür depremzedeli

Gözlerim yaşarıyor ah ne etmeli?
Hafızadan yok olmaz o sahneleri
Cesetler üst üste kanlı gövdeleri
Ruhum sancıyor Rabbim affet bizi

Ki duyan sensin, karıncanın sesini
Hz Yunus’u , Nuh hazretlerini
Hz Adem’i,Hz Havva annemizi
Affeden sensin affet bizleri

Gözyaşlarına elim uzanmadı gidemedim
O yavruların üstünü kapatıp besleyemedim
Can pazarına düştü Türkiye’m ses edemedim
Allah’ım ,dua edebilmekti tek yapabildiğim .

Sudan korkar mı insan gökten yağarken
Evsiz kaldı sebi anadan ürürken
Üstüme battaniye örterken utanırmış insan
Müslüman kardeşi soğukta tir tir titrerken

Boğazımdan lokma değil zehir zıkkım geçen
İnsanlığıma kızarım, yasta tebessüm ederken
Bir selvi boylu yağız delikanlının üstünü örterken
Sen dur ben öleyim diyesim tutar ,kahrolurum ben

Toparlan Yurdum dört bir yandan uzattık elimizi
Elinde bisküvi, bekleyen babayı müjdele Sahibi,
Ölse dahi elini tutuyor yavrusunun zaman ahiri
Kıyametimiz geldi yürek yarıldı,Rabbim affet bizi