Kalbim bizarlığında soluyunca!

Seherin ilk ışıklarında
Hiddetli bir sarsılmayla uyanmıştım
Kalktığımda ağzım ve boğazım tamamen kurumuştu

Ne kadar zorlasam da
Yalnızlığın kadrinde bir medet umsam da
Çaresizliğim her an başımda, sessiz duvarlar karşımda

Gecenin sabahında
Sabahın ilk ışıklarında dilerim hayrola
Nasip olacak nede olsa sırada şayet nefesimiz kaldıysa

Ölüm kendi yolunda
Eğer aşk yoksa korku başlıyor o anda
Haşyet çıkıyor karşıma, titremeler başlıyor her nasılsa

Bir su alsaydım ağzıma
Düşünmek bu raddede nasip olacaksa
Zihnim tarumar olsa da, kalbim bizarlığında acı solusa

Hicran başlıyor nede olsa
Yaşamak acizliğe kapı aralıyorsa
Kul olmak nasip olmayacaksa, aşk kime vuslat olacaksa

Edepsizliğim karşımda
Beyhude geçirdiğim zamanlar hazansa
Dinlediğim şarkılarda her ne kadar acemaşiran olduysa

Hüzün doluyor işte
Hicran dile geldiği kadar anlaşılmayınca
Gözyaşları durulmayınca, çile yoğrulmayınca aşk uzaksa

Vaktim her ne kadarsa
Ömür ferahlığı hiç olmayacaksa
Yaşamak adına nitelik ve nicelik bir farksa çok uzaklarda

Kalan takatim olsa
Gözlerimin feri fevkalade azalınca
Kalbim dirliğinden olunca, ruhumda kendi serencamında

An kapıyı çalınca
Yar çok uzaklarda bensiz soluyunca
Aşk umutları solunca, son kalan tohumları da kuruyunca

Hıçkırıklarım yanımda
Ne kadar yalnız kalsam da umudum Hakta
Vesileler sıralanınca, hezeyanım olsa da niyetim ihsana