Hüzünlü Bir Islık Gibi Dokundun Düşlerime
Kalbim, açma ne olur, kapılarını yalnızlıklara
Aşklar unutuldukça tükeniyor tüm umutlar da...
İçimde med-cezirler, artçı depremler başlıyor
Kol kanat geriyorum zamansız vurgunlara.
Adını duymadığım şehirlerden geçiyorum.
Bir kadın gibi bakıyor artık sokaklar bana..
Günler günleri, mevsimler mevsimleri kovalıyor
Bir ömre sığmayacak düşler kurguluyorum..
Kalbim, açma ne olur, kapılarını bu dünyaya...
28 ekim 2007 - Metz
Karahan YılmazKayıt Tarihi : 30.10.2007 12:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

şiiriniz çok güzel...
şiirinizi okuma şansı tanıdığınız içinde teşekkürler.
Sakın ha derim.işte o zaman biter insan.yinede kalbinizin dünyaya açık kalması dileğiyle...
müzeyyen başkır
Anılar unutuldukça tükeniyor tüm umutlar da...
.......................
umutların tükenmemesi dileği ile ...çok harika bir şiir ...kutluyorum sizi ...yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (5)