Kalbim, sanki ayrıldı ikiye ortasından,
Bir avuç hiçran içtim kaderimin tasından.
Göğsümde hasta bir kalp, gönlümde bin elemle,
Kipriğimde titreşen bir kaç avare nemle
Kaderim doldururken sağımı ve solumu
Son bir umut içinde tuttum ölüm yolunu.
Arkamda kara gölgem başımda kızgın güneş
Yine mahsun gönlüme bütün kederlerim eş.
Yine binbir elemle acıyla dolu başım,
Bugün keder yoldaşım, gözyaşı arkadaşım.
Bilmediğim bir yolda durmadan gidiyorum.
Gönlüme,düşünceyi bırak artık diyorum.
Tükenmiyor, bitmiyor bu ıssız yolun ucu
Gönlü dertli olana yolculuk ne yorucu...
Kayıt Tarihi : 2.2.2008 21:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

ne güzel dizeler...
Zaman zaman kurtulmak istesekte o yürekten hiç bir zaman yapamayacagımız birşey bu nefes alıp verirken.
yüreği dertli olana nefes alıp vermek bile ne buyuk bır zorluk ve işkence.
tebrıkler...
TÜM YORUMLAR (2)