Kalbim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kalbim bir zavallı, inleyen bülbül,
Kavrulan göğsümün dar kafesinde.
Gözünde ne çiğdem, ne gül, ne bülbül,
Çırpınıp duruyor sın nefesinde.

Tellerden tellere çarpıp inliyor,
Bir kendi inleyip kendi dinliyor,
Sen bir özgürlüksün, seni özlüyor
Altından kafesin cenderesinde.

Bazen bir kenarda körpe bedeni,
Bazen bir köşede teli-teleği,
Yaralı vücudu bir kan eleği,
Hasretin büyüyor vesvesesinde.

Böyle mi tıkılır bir can kafese?
Böyle mi muhtaçtır bir tek nefese?
İmdat isteyecek ama nedense
Duyacak kimse yok penceresinde.

O kadar mı zordur bir el uzatman?
Arada sırada sorup araman?
Hiç merak ettin mi ne kadar zaman
Adın feryat olmuş hançeresinde.

(HANÇER YARASI isimli Hece Şiirler 'inden > 73-74/100)