Kalbim Şiiri - Seda Baştuğ

Kalbim...
Bir ceviz kabuğu sanki.
Korunmak lazım insanlardan; şehirlerden, köylerden... Gitmek istiyorum buradan.
Neresi benim memleketim?
Sürme beni hayat, bilmediğim hasretlere.
Bir ceviz kabuğunun içindeyim sanki.
Zırhım, benim prangam.
Öldü korkusuzca acı çeken kaptan.
Denizler bile ateşten kalkan.
Çünkü insanlar birer hayalet
Kollarım kucak dolusu sarılmayı özlüyor.
Bir sokak köpeğinin başını okşayarak geçiyor yürek sızım.
Ne ki benim yürek sızım?
Kırılgan, narin kollarım...
Göğsüme bastırdığım,
bir nahif yürek olsa.
Kırmasa hiç pencerelerimi;
Kalbim sonsuz bir ateşle dolsa.
Seve seve yanarım ben,
Yeter ki bu kırık dökük kalbim inansa...