Kalbim.. Şiiri - Deniz Sarıkaya

Kalbim,
Ne hançerlendin bu kadar gün vakit
Taşıdın hüznünü
Boynu bükük yetim bebeler gibi
İğdiş edildide düşlerin
Soluklanmadan yürüdün
Ne bahçen oldu gül, gülistan
Ne bahtiyar şen bir yuvan
tünedi bahtına zehirli sarmaşıklar
Kan kustun da şerbet dedin
Puşta, çiyana inat.
Kirvem
Halımız ezelden nicedir
İçredir, teldir, dikendir
Biliriz
insanca dokunuşa
Tav olur gönül de
Bitmez bu hikayede,
Hep sonumuz maf-u tarumar.
De hele bana civan mertim
Ağrısız yek-ü başım
Neçedir yürüdük
Bu bozuk teli tutmaz
Ayarsız çizgide
Hep kanadık, kanadıkta
Suladık
Kalmadı elimizde
Ne bugday ne bir başak
Kalbim..
Kır mührünü
Sal kendini
Değilmidir ki ruh dediğin 21gram.
Ne çıkar
Gün geceden artık bizar
Ne bülbül lal
Ne gül intizar.