Kalbim Şiiri - Erbil Erden

Kalbim mezarlık gömdüklerimle,
Kırık bir testi gibi döktüklerimle,
Toplayamıyorum eteklerimden,
Sarılıp uyuyup beraber öldüklerimle.

Kalbim karanlık bir sokak, lambasız,
Yetim bir çocuk gibi anasız babasız,
Korkuyorum kendi ellerimden,
Sıkacak boğacak beni sanki apansız.

Kalbim kör bir kuyu derin ve dipsiz,
Çekecek kahrı çok kovasız ve ipsiz,
Ürküyorum aynada gözlerimden,
Öleceğim kalabalıklar içinde kimsesiz.

Ah kalbim nesin ki sen sanki koca bir hiç,
İster keçiden süt, istersen fıçıdan mey iç,
Korkmuyorum günahkar sözlerimden,
Gitmek temizlenmek benim için sevinç.

Kalbim taş bir duvar kadar soğuk ve sert,
Sarmaşık gibi sarmış etrafımı çile ve dert,
Kalkamıyorum ayağa dizlerimden,
Ama yaşamak İçin dilenmiyorum merhamet.

Erbil ERDEN