Kalbim Şiiri - Yılmaz Canalan

insanız
hepimizin içinde yıldızlar var
mümkünsüzlük nasıl da güzeldir
bir ilah niyetine her biri
uzak uzak parıldarlar
hep sonraları anlarız lakin
yetişemeyendir insan teki

kar yağıyor kente
bir adam elma satıyor sokakta
serseriliği mesleği olan ben ve
hadi ver elini, lutfet, tanrım
kartopu oynayalım

kalbim a kalbim
seni ben hangi sokakta unuttum
ufacık mantarını çıkartmış
kara resim çizen şu oğlan çocuğu
mutluluğun resmini çiziyor

mutluluğun resmi de
rengi de var dünyamızda, kalbim
ama çok geçmeden eriyor
birine de vermemiştim yıllar yılı
kalbim, seni ben nerde unuttum?