Kalbim Şiiri - Ömer Temel

Bedenim koynumda ruhum fezada,
Bir garip esaret yaşıyor kalbim.
Gözümde yerle gök aynı hizada,
Ufukta kainat taşıyor kalbim.

Yirminci asırın beton yumağı,
Evlere hapsetti çelik çomağı,
Okşanmıyor artık düşkün yanağı,
Bir müzmin yarayı kaşıyor kalbim.

İnsanım ne melek ne de hayvanım,
Ömür servetine kör bir saymanım,
Haksızlıktan yana Hakk’a isyanım,
Hikmette haddini aşıyor kalbim.

Gel ile gitler de saklı iradem,
Doğumda ölümde farklı iradem,
Madem ki insanım haklı iradem,
Rüyaya Hayale şaşıyor kalbim.

Düşe kalka büyüdüğüm toprağın,
Bedenimi sürüdüğüm toprağın,
Üzerinde yürüdüğüm toprağın,
Altında yatmaya koşuyor kalbim.

15.10.2011