Kalbim Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

Akleden yüreğimdir kalp, ölçüp verir karar,
Bilir hangisi yarar, tekler görünce zarar.

Nazargâh-ı ilâhî, içine sığar âlem,
Açıklamaya kalksam, yazamaz ki bu kalem.

Beyinden alıp rota, güzergâhı belirler,
Kaç tane yolcu varsa, gidip gidip gelirler.

Bedenin ıslahı o, fesadı bile ondan,
Ne kadar dert yüklense; kaldırır, caymaz tondan.

Bir de köşküdür yârin; rahat ettiği mekân,
Dışarı hiç bırakmam, elimde olsa imkân.

Haksızlığa karşıdır, çırpınıp güm güm atar,
Şunu bilin ki şafak, onda doğar ve batar.

İmanın karargâhı, beden dünyasında nur,
Hayatıma yön verir, bu bana eşsiz onur.

Öfkem, kinim düşmana; lanetimse iblise,
Acırım ben isem de, ona uyan müflise.

Varlığımın motoru, yumruğum kadar hacmi,
Devasa kapasite, geçer güneşi, necmi.

Allah diyerek çarpar, hareketi O verir,
İnkâra katılaşır; imana, aşka erir.

Sevdasını yansıtır, şu yüzüm aynasıdır,
Gerçekten içim neyse, dışım da aynısıdır.

Eşref-i mahlûkata, gönlüm sevgiyle hemhal,
Tat almak istiyorum, bir gün bularak kemal.

Ya Rab, nefse bırakma, ölünceye dek koru,
Huzura pak geleyim, üfürülmeden boru!

M. Fatih KAHRAMAN