Kalbi Lal Şiiri - İsmail Uysal

Güvercinler uçuyor sanırdım ben orada
Nazenin gökte hüzün bulutta kan mı kaldı?
Yoksa bir günahsızın günahını aldı da
Kalbine lal mı vurdu, dilde yalan mı kaldı?

Hani gecenin rengi değişir ya inceden
Hani karanlık ruhlar ayrılır düşünceden
Mavi bir çiçek açmış gibi geçtin geceden
Nazenin, sen gidince renklerde can mı kaldı?

Kuluçka döneminde sancılarım var benim
Geceye gam çökünce, kendime ağyar benim
Mekandan münezzeh kalp, gönlüme mezar benim
Herkes gönül kırıyor gönül alan mı kaldı?

Kulağımda çınlarken hala ilk günkü sesin
Sen kuşların aklıyla nerelere gidersin
Sen yokken, kuşlar yokken yine güzel mi dersin
Gökyüzünde maviye çalar bir yan mı kaldı?

Şimdi yoksun, mevsimler dönüşüyor, kime ne
Dağlar hasret yüküyle konuşuyor kime ne
Gökten yağmur yerine dert düşüyor, kime ne
Şimdi yürek perişan, ciğer büryan mı kaldı?