Kalbi kırık kalem Şiiri - Sefa Kılıç

Kırılmış kalemimin kalbi
Anıları yazarken silikleşiyor dünya
Varlığımın keşfi
Artık başka hayatlara

Sen benzemezdin hani kimselere
El dediğimiz zaman
Yaban gelmezdi aklımıza
Susuşlar geliyor kalemimin ucuna

Tükendiğimizde yeni kapılar açılırdı
Farklı farklı kulpları
Söz vermiştik uçmağa
Nasipte karanlıklar varmış

Sakinliğini koruyor kalemim
Mürekkebini tükürmüyor aldanışlara
Yarım bırakılmış tüm hayatlar
Ebedi anlatışlara

Feryatlar Ferhata öykünür
Ben sadece benlere
Hüsrev gerçekti Ferhat söylence
Su bahaneydi Şirin gerekçe

Susuz bir vahayım
Ölüm yağmurlardan daha yakınken
Sen hiçliklerden de uzaksın
Ve ben susuyorum ruhunun ölümsüz benliğine.