Kalbi güzel olanın, gönlü hep yorgun olu ...

Bazen içimde açıklayamadığım bir yorgunluk taşıyorum; kalbimi güzelliklerden yana kullandıkça sanki biraz daha ağırlaşıyor. Kimse bilmez, en güçlü durmaya çalışanların sessizce kaç kere dağıldığını… İnsan incinmesin diye çiçek gibi davranınca, dünyanın dikenleri ona daha çok batıyor. Ama yine de vazgeçemiyorum; güzel kalmaya çalışmaktan, kimseye yük olmadan sevmekten, kırıldığımı söylemeden toparlanmaktan… Belki bu yüzden yorgunum; çünkü kalbimi kirletmeden yaşamak, tahmin edildiğinden çok daha zor