Aşkın zehrini içtim
Olmaz birine
Gönlümü verdim
Hep ölüm ayırsın bizi derdi
Ayrılıkmış muradı
Nefesimi kestide gitti
Bir ömür boyu
Seninleyim desende
İsmemem artık
Çünkü sen
Rüzgarın coştuğu
Bir toz bulutusun
Dinmiyor içimde ki sızı
Yükselen feryadın rengi
Al kan kırmızı
Bedenim ruhumu teslim etmek için
Dünden razı
Sonu gelmez yaşadıklarım
Değil isyanım
Şikayetim var yaradana
Ağlayarak açtım gözlerimi
Yalan dünya ya
Birgün olsun güldürmedi kader
Hiç acımadı bana
Nice yolları gezdim
Dağları aştım
Kadermidir çilemidir
Bilemedim şaştım
Öyle bir yâr sevdim ki
Bırakmadı akıl başta
Deli gibi uğrunda ölsemde
Büyük yemin ettim, çıkıp gelsende
Önümde diz çöküp af dilensende
Gözyaşların sel olup aksa bile
Kanmam daha yalan sözlerine
Bu kaçıncı söylesene
Benim çocuksu gülmelerim
Umutlarım vardı
Her yüzüme güleni
Dost sanar, inanırdım
Canımı yoluna serdiğim
Ömrümü verdiğim
Bu hayatı ben seçmedim
Alın yazım doğarken çizilmiş
Kader hiç gülmedi
Ömrüm hep umut demeyle geçti
Birgün olsun isyan etmedim
Açtım ellerimi dualar ettim 🤲
Hep kaçtım köşe bucak
Bakındım durdum
Boğazım düğümlenirken
Daha konuşmadan anlayacak
Yaralarıma merhem olacak
İyiki varsın diyecek
Çok özlüyorum çocukluğumu
Ömrümün en temiz yıllarını
Oynardım gülerdim
Büyüdüm şimdi
Herkes bir oyun oynuyor
Dost gibi, yâr gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!