Kalbi Can Yerim Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Yanına dalıp gitmişim
Bıçak parmağıma değil
Sanki ruhuma değdi
Tezgaha inen kırmızı gülleri
Sendendir, dallarındandır bildim
Yaraya tuz bastım, gıkımı çıkarmadım
Sensizlik denilince canımdan çıktım

Ey benim can evim
Yorgun dualarla dolu ellerim

Ceplerimde umuda meteliksizim
Oysaki şu kurduğum pazar yeri benim
Tezgahlar sevgi seli, beklemenin gurbeti

Dalıp gidiyorum yola koyuluyorum
Gıcır gıcır ayakkabılarımın tabanı delik
Yılların yollarındaki dikenler
Ayaklarıma değil sanki ciğerlerime battı
Gözümden döküldü cümleler, olsun dedim
Göğünden bu yağmurlar, dualara veririm

Ey benim kalbi can yerim

Kalbime bugün bir ağrı geldi
Ellerimi göğüs kafesime götürdüm
Bir kuş çırpınması içimi söktü
Tüm yaralarımın dikişleri söküldü
Bir hastene odasındaydım
Bir mezar başında
Açık arayla kanadım
Zehirden daha acı aşın yutkunuşunda
Yutamadım balı bile yokluğundan
Sokaklar mahşer yeriydi
Omuzlarımda tüm ölmüşlerin cesetleri
Dağların bile kaçmak istediği yükün hamalıyım

Ey benim bakışına öldüğüm
Kim açabilmiş ki ölümün kapısını ölmeden
Ben tüm kefenleri beyaz gül bildim

Ey benim yanına ruhumla geldiğim
Beden denen elbisede yaralı bir serçeyim
Göğüs kafesimden göğüs kafesine geldim
Kanatlarımda külden yapraklar dökmekteyim
Erbabından başka kim bilir külün gül yetiştirdiğini...