Kalbi Buruk Şehid Şiiri - Erol Başçı

Her köşesi vatanın ıslak
Süt beyaz, kan kırmızı
Anamdan emdiğimle topraklar sulak
Ellerim bazen yapışık kabzada
Fetihte surlara dikerken sancak
Bazen kolumdan uzakta, kasılmış
Düşman kılıcı geçmiş aradan
Şah damarım kusuyor kımızı
Bir kupa da benim olsun
Şehadetin şerbeti bilsek nasılmış
Kan gölüne dönmüş kutlu havzada
Bir damla lutfundan Yaradan

Tank paletlerinde un ufak
Vatanın kaldırımı şosesi
Çelik kuşlar anamın kucağını dövmekte
Birinden memenin süt emmiş kuzular
Namlularla çelik çomak oynamakta
Diğerinden, toprak ana bozkurtlar kuzular
Dolabında kat kat kan puanlı ak elbisesi
Sadakta ok, namluda kurşun bitse
Her şehadette değişecek yenisi
Her defasında daha al, daha az beyaz
Daha ılık tad ve daha az ayaz
Ölüme mi doyar şehit, ki Peygamber övmekte

Ellibir şehit bir batında
Milletin namusunu korumaya yeminde
Bedenlerimiz karışmışken toprağa
Ruhlarımız arş-ı ala katında
Çok gördü düşman, mermisini
Piyon süren ihanet, kahpe zeminde
Dur ulan alçak,
Giy bari düşman libası
Hak etmedi mi yediğin ekmek onca iltiması
Vur ulan,
Vur alçak, tanıdı zaten cihan çerini
Sırtıma saplatırken kardeşimin hançerini

Namluda kaldım, alnına fırlarken
Kahpenin bombasına açıldı göğsümün kafesi
Enkazda buldular her bronşumu
Bırakmamış aldığı nefesi
Öfkeyle hırlarken

Ruhum buruk, ruhum kırık bedeninden
Bir kâsedeyim musallada,
Ümmette feveran
Sala ile yürüdüm hakka, dilkeşhaveran