İçimizdeki O ses varya;
Hani konuşuruz ya onunla olumlu veya olumsuz uyarır bizi iç sezgimizdir o..
O hep doğruyu söyler O kimseyi yaniltmaz.. Beni hiç yanıltmadi iç sezgim...
O içimizdeki meleğimiz! .. Ona güveniyorum sizde iç sesinizi dinleyin ve güvenin!
Kaybettim kendimi içimde
Soruyorum kendime
Nerdeyim diye
Ruhum ağlıyor gidişine
Hasret bırakma gülüşüne.
Benim Kin Tutacak Kadar Kararmış Taştan Bir Kalbim Yok...
Onun İçindir Ki Ben, Af Etmeyi Seviyorum.. Her Zaman Çok Üzülüp Çok Ağlıyorum, Kalbimi Gözyaşımla Yıkayıp Temiz Tutuyorum...
Çocukken oynanan oyun gibi
Mesela saklambaç misali
Saklan, dokun yüreğime
Kalbinle, kalbimi söbele
Sensiz bırakma acılar içinde
Yüreğimdesin
Aklımın incisisin
Düşümün içindesin
Sevmenin gerçeğisin
Ruhumun fevkindesin
Gönlümü umutlandırmayan
Kalbimi mutlandırmayan
Sözleri dilime sürmedim
Gerçekti tüm söylediklerim
Çünkü seni özümden sevdim.
İşıkları söndürelim,
Karanlıkta, gercekleri görelim..
Sevdiklerimiz;
Ellerini uzatsa, karanlıkta..
Sevgiyle tutabilirmiyiz..
mürekkebi ben olamadım o kalemin
yazılmıştı tüm evrene silindi gitti
yaşıyordum mutluluğu ta içimde ama bitti
sana hala saygım da var sevgim de
yürüyemedik daha yağmur da biz elele
yoksun ya üşüdüm ben burda
kar yağdı üzerime
günlük güneşlikken
ayaz dı döndüm
ansızın gidince sen
Cocuklugumu kaybettim önce...
Masumca seven yüregim gitti benden.
Güvenim sarsıldı güvendigim insanların ihanetinden.
Elimi sevgiyle uzatamaz oldum kimseye.
Yine bir kötülük gelirmi diye...
Göz yaşlarımı artık göstermiyorum.
Dünyada doğruluktan eser kaldımı ki... Melek Hanım.
Şiirlerde de olsa doğru sözleri görmek çok güzel.
Tebrik ederim güzel bir şiir yazmışsınız.