Kalben Şiiri - Yasin Yüksel

haykırırım benden çaldıklarını geri ver
biterken film yokmu son sahnede kalbinde yer
hep mi kaybeder ki saf duygular besleyenler
senli geçen günlerimi ne olur bana geri ver
ömrümü adayıp sensiz yaşamak anlamsızdı

kömür isi yaktım yüreği demir değildi
yüzüm sürüp taktım gülleri emir değildi
gözün süzüp yaktım herşeyi son değildi
bu bendeki gelip geçen bir heves değildi
uzunca değildi ömrüm sesiz anlamsızdı

içimdeki senden aşktan habersiz yaşıyorum
yerdemi göktemiyim bir garibim bilmiyorum
bir çareyim aşkın elinden hasretin gurbetim
bıktım sensiz geçen günlerden tükeniyorum
senden çok uzakta gönlüm ölüden farksızdı

dilimdesin hayelde yoksan gönül bıkıyor
kalbimdesin sensiz her şey boşa çıkıyor
inanki gözlerinsiz hayat hüzne bakıyor
bu günde vuslata sözle güneşlerim batıyor
geçiyor şerit nefes almak sensiz anlamsız ...

fırtına var kalbimde her gece
benim efkarım sensizlikten sanırım
bir divid daha artıyor yazgım
başa gelmeyince anlaşılmıyor
kanatarak yazıyor kader kalbe
karıştırdım her şeyi aradıklarım vardı
taradıklarım vardı bulduklarım içinde
hep sen varsın
her şeyi bahane edip
güzel yüzünü görmek için yatıp
seninle uyanmış gibi hayattan bir tatlı nefes çalmak
baska bir şey
ve ardından çölde kalmış gibi
baş üçuma yatmadan özellikle hazırladığım
sürahiden birbardak suyu kan ter içinde
kalarak ý udumlamak her şeye değer
bu seti hazırlayan yaralı ve aşık kalbim
her sahnede aynı gece çekimi yapmaktan vazgeçmez
senden başkası hepsi yalan
şiir yazmak felan değil gayem
kafiye redif hece ayak nedir
zaten bilmemem öğrenmek istemiyorum
seni bir kalıba sığdırıp hapsetmek istemem
kalbime özgürce kurul sevgilim
hepsi sensiz düşer satırda sevgilim...