Kalbe inmiş olan Şiiri - Doğan Çeçen

Kalbe İnmiş Olan

Bazen bir his gelir ansızın,
Sanki gökyüzüyle aranda gizli bir bağ kurulur.
Ne bir söz gerekir ne de bir bakış,
Sadece içinden geçen o kıpırtı yeter.
Birisi kalbine dokunmuştur…
Adını bilmesen de, tanırsın.

Bir sıcaklık yayılır içinden dışına,
Sevgiye benzemez,
Çünkü o sevginin de ötesindedir.
Yumuşak bir rüzgâr gibi okşar geçmişini,
Ve seni olduğun hâlinle sarar.

Bir yerin vardır iç dünyanda,
Kimsenin ulaşamadığı.
Oraya biri gelir…
Kırık yanlarını toplamadan, seni iyileştirir.
Küllerinin içinden yeniden doğarsın,
Ve bunu anlayınca… ağlamak istersin,
Ama ağlayamazsın.
Çünkü o da bir duadır artık.

Bazen bir ayrılığın içinde bile bir sonsuzluk saklıdır.
Sana öyle dokunur ki bir varlık,
Gittikten sonra bile sende yaşamaya devam eder.
Sen onun adını söylemesen de,
Kalbin her atışta onu anar.

Ama ateş de vardır içinde.
Seni yakan her duyguyu,
Bir zamanlar aşk sanmışsındır.
Oysa sadece kendini kaybetmişsindir.
Ve bunu anlayınca acır…
Ama o acı bile bir uyanıştır.

Ve sen sorarsın kendine:
"Ben sadece aşk için mi yaşadım?"
Belki…
Ama o aşk, bir insanda değil sadece,
Bir bakışta, bir şiirde, bir vedada,
Bir duada gizlidir.

Ve sen sonunda şunu fark edersin:
Asıl aşk, seni sen yapan her şeydir…
Ve en çok da seni kalpten seven
Görünmeyenlerdedir.