Kalbe inmiş olan 2 Şiiri - Doğan Çeçen

Kalbe İnmiş Olan

Bir ses dolaşır kalpler arasında,
Kelimeye bürünmeden, sadece hissedilerek.
Bir ilham düşer gecenin en sessiz vaktine,
Ve biz biliriz: bu, gökten gelmiştir.

Bir rüzgâr eser içimizden,
Ne soğuktur ne yakıcı,
Sadece hissettirir:
Bir şey doğuyor içimizde,
Adı konmasa da adı bellidir.

Bir üfleyiş olur bazen,
Yandığını sandığın yerden tomurcuk çıkar.
Seni sen yapan ne varsa küllerden yeniden yazılır,
Ve sen şaşkınca fısıldarsın içinden:
"Ben hâlâ buradayım… ve hissediyorum."

Sonra bir dokunuş olur,
Ne gözle görülür, ne elle tutulur.
Ama o an anlarsın:
Bazı ayrılıklar bile bir varoluşun parçasıdır,
Çünkü bazı sevgiler yok olmaz,
Sadece zamansızlığa karışır.

Bir ateş vardır içimizde,
Sandığımızdan daha eski,
Sandığımızdan daha aldatıcı.
Bazen kalbi o yakar…
Ama biz o yangına aşk deriz.

Ve insan…
Sahi, sadece aşk için mi yaşar?
Belki evet…
Ama o aşk, sadece bir yüze değil;
Bir ruha, bir hikmete,
Ve bazen de hiçbir şeye ait olmadan
Sadece içimizde yankılanan bir çağrıdır.