Kendimizi daima bir kaç cümlede sınırlarız. Çünkü birin üstüne sayı değerinde harf bindirirsek, birliğin değeri ve sınırsızlığı anlaşılamaz.
Öyleyse bizim için sınır nedir? Yalnızca başlangıç.
Sınırsızlık ise o başlangıcı olmayan gerçek sonsuzluk. Ve sonsuzluk kelimede sınırsızlaşamaz. Kelimenin sınırı algıya kadardır. Algı ise mürekkebin kendisi.
Öyleyse bazen içimizde beliren veya henüz yazılmamış yada sadece tek bir damladadır kalbe düşen hüküm.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta