Kendimizi daima bir kaç cümlede sınırlarız. Çünkü birin üstüne sayı değerinde harf bindirirsek, birliğin değeri ve sınırsızlığı anlaşılamaz.
Öyleyse bizim için sınır nedir? Yalnızca başlangıç.
Sınırsızlık ise o başlangıcı olmayan gerçek sonsuzluk. Ve sonsuzluk kelimede sınırsızlaşamaz. Kelimenin sınırı algıya kadardır. Algı ise mürekkebin kendisi.
Öyleyse bazen içimizde beliren veya henüz yazılmamış yada sadece tek bir damladadır kalbe düşen hüküm.
Kayıt Tarihi : 3.8.2012 03:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/08/03/kalbe-dusen-hukum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!