Butimar Şiiri - Harun Önder

Adam gibi seveceksin,
Mesela yıldızlara bakarcasına.
Güneşin aya aşık olup hiç kavuşamadığı gibi mesela,
Dokunamadan yalnızca ardından takip ederek belkide,
Galata kulesinin kız kulesine mahsun mahsun bakışlarıyla seveceksin.
Hiç kavuşamayacaksın belki ama,
Aşkını hiç unutmayacak bir deniz var ortada.
Aşkın gözyaşı olabilir belki,
Belki bir boğaz,
Boğazlar kuruyana kadar seveceksin belki.
Milyarlar sana aşık olsa bile bir tek onu seveceksin.
Aramızda o milyarların sığacağı bir deniz, o okyanus ve bir de kavuşamamak.
Ellerine dokunmak nedir?
Gözlerinde boğulmak nedir bilmeden
Kalbine dokunmayı hissedebileceksin
Gökyüzüne bakıp aynı gökyüzünün altında yaşadığınıza şükredeceksin.
Kalpten kalbe yol vardır diye sabır dileyeceksin ama
Gönül sabır derken akıl hasret diyecek,
Ama sevmeye bu kadar hasret yetmez.
Daha fazla hasret çekerek,
Daha fazla özleyerek,
Daha sıkı bağlanarak,
Sonunda kavuşmak olmasa bile,
Onu severken ki zamanlar kâfi gelecek kalbe…