Bazen bir yıldızı görmek istersin.
Mutlaka bir bulut kaplayacaktır bakışını.
Ancak geçici karanlık kapsamaz varlığın sonsuz ışığını.
Bazen güneşi görmek istersin.
Mutlaka doğacaktır bakışının ufkuna.
Ancak kalacaksın karanlığında yeniden aydınlanmak için.
Gökyüzünü ruhlarına klavuz yapanlar asla kaybolmazlar.
Ancak bedendir yeryüzüne tutsak ve kayıp.
Bir düşüncenin ışığına yansıyorsa zaman
hiç zamanda karanlık kalır mı insan?
Zamanın ve sonsuz ufukların kutbudur insan.
Büyük alimlerin ve üstadların gölgesine varabilmek,
onların varlıklarına dokunabilmektir.
Ve daima onların gölgesi altında olabilmektir.
Karanlıkta yansıyorsa kalbin aydınlığına bir gölge.
Hiç olan varlığına yansıyan gölge varlıktanda ötedir.
Eğer gölgeler aralıyorsa bakışının ufkunu,
varlığın günyüzünden de ötedir.
Günyüzünden aydınlığa gölgelidir bazen yaşam.
Ancak en gerçek gölge bir an kalbe belirendir.
Kayıt Tarihi : 11.7.2013 18:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/07/11/kalbe-beliren.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!