Kalb Değişti-tat Değişti

Pâdişahlardan biri, bir kısım erkân ile,
Çevreyi gezmek için yola çıktı kafile;
*
Bir kaç saat sonunda mola verip durdular,
Nar bahçesi yanında kenara oturdular.
*
Nur yüzlü bir ihtiyar hemen orada yetti,
Kafileyi topluca bahçeye davet etti;
*
Narlardan şerbet yaptı ikram etti herkese,
İçip ferahladılar her biri kâse kâse…
*
Pâdişah ve ekibi şerbeti beğendiler,
Neşeler yerindeydi bir hayli dinlendiler.
*
Pâdişah, ihtiyarı çağırdı bilgi aldı;
Malûmatın sonunda aklı bahçede kaldı!
*
İhtiyara bu bahçe mirastı babasından,
Kimi kimsesi yoktu başka da karısından!
*
“Rabbim bize bir evlât vermedi Pâdişahım,
Eşim,benim yardımcım en büyük dayanağım!..”
*
Nihâyet vedalaşıp oldular yola revan;
Lâkin tuttu bırakmaz sultanı lâin şeytan!
*
“Bu iki ihtiyarın yok madem mirasçısı,
Üç beş kuruş vererek oluver alıcısı”,
*
Sultan sevdi bu işi.Gezdiler dolaştılar,
Derelerden geçtiler, tepeleri aştılar;
*
Vakit dönme vaktiydi,tekrar düştüler yola,
Aynı bahçe yanında yine verdiler mola.
*
İhtiyar,narlarından yeni bir şerbet yaptı,
Kafilede kim varsa bardak bardak dağıttı.
*
Pâdişah,bu şerbetin tadını beğenmedi!
İhtiyara seslenip :”bu şerbet farklı” dedi!
*
“Ağacı mı değişik,hoş değil bunun tadı?”
İhtiyar meseleyi üzülerek anladı,
*
Dedi; ”Ey Pâdişahım,ağaç ta bir,nar da bir,
Tadın değişmesinin esrarı da sizdedir!

Kalbinizi bozdunuz,bozuldu şerbetimiz;
Her şey aslına döner,düzelse niyetniz!
*
Kalbimizi bozmazsak,Rabbim bizleri bozmaz;
Kirâmen Kâtibin de deftere günah yazmaz”!..
*
Pâdişah,pişman oldu tövbe etti o anda,
İhtiyara sarıldı iş düzeldi sonunda!
*
Ulemânın yanında dilini tut konuşma,
Evliyânın yanında kalbe bak haddi aşma!..