Kalaycıarmudu..244. Şiiri - Kemal Ekmekçi

Kalaycı Armudu.244.

Şu Turpçu Köyü'nün yolu yamadır.
Rıza dayıların evi görülmez.
Tepenin sağından biraz sapadır,
Her yan orman olmuş, varıp girilmez.

Ne yol kalmış ne iz, ne tump ne sınır,
Büyük şehre gitmiş, kârlı sanılır,
Yine köylü köylü diye anılır,
Bir fırsat bulupda, geri dönülmez.

Büyük şehre gitmiş köylü övünür,
Varoşlar kondular şehir görünür,
Farkında olmadan çoğu sürünür,
Çortlardan dikenden saban sürülmez.

Güççük Osmanlar'ın, evin boynundan,
Hasan Emmim Dere Tarla yolundan,
Durup dinlenir yolun solundan,
Kalaycı armudu n'oldu bilinmez.

İslâm dayımızın köydeki konak,
San'at eseriydi iyice bir bak,
Önceki sakinler dememiş yıkak,
Demişler Yunan'da belki kalınmaz.

Gelen memnun kalmış Anavatan'dan,
Selânik Kayalar ve Koçana'dan,
Hepsi de Erenler Alpler soyundan,
Hasan Hüseyinsiz isim takılmaz.

Nice yiğitleri gitti Koreye,
Türk'ün taburunda şehit düşmeye,
Yerli muhaciri canlar vermeye,
İnsanlık uğrunda geri kalınmaz.

Emmimiz bibimiz dedem dizinde,
Kur'an öğrendiler Kitap izinde,
Mızraklı İlmihâl cüzü bezinde,
Boynunda asılı yere koyulmaz.

Baca ev yıkılmış, "peğ"e dönmüştür,
Tüten duman yoktur, hepsi sönmüştür,
Gurbet elde kimler, kimler ölmüştür,
Sılada kimsenin kabri bulunmaz.

Hisarî Aşığım, yarım yüzyılı,
Aşırdın. Ömürden gitti hasılı,
Derler ki bunada kader yazılı,
Birgün bu köylerin yeri sorulmaz..

Kemâl Ekmekçi
Uncalı Antalya.
17 mart 2021