Kalay Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

İçim yanıyor yüzüm gülse neye yarar
Çektiğim acılar içimi paralar
Nerde dünya bana verdiğin sözler
Hep karanlık yüzün neden bana döner
Yakmaya çalıştığın umut ışıkları bir, bir söner
Bu dertler beni iyi etmez kara yere gömer
Beni sevdiğini sandım, yandım kavruldum,
Yangından geri kalan kül misali savruldum,
Savruldukça iki elimle sarıldım
Tutunacak hâl kalmadı, kalmadı artık yoruldum
Aldanma bu sözlerime pes etmem kolay
Sen benimle geçtiğini sanırsın, ben seninle geçerim alay
Aldanmakta, aldatmakta kolay
Ağzımı açtım mı bırakmam, yedi sülalene çekerim kalay.