Kalanlar Mutsuz Şiiri - Fahri Bulut

KALANLAR MUTSUZ
Ulan yalan dünya neyin seveyim,
Namussuzlar mutlu, namuslu mutsuz.
Ter çevir sen seni hadi göreyim,
Zulüm eden mutlu, görenler mutsuz.

Fakirler, hastalar, açlar sevmiyor,
Her zaman matemde yüzler gülmüyor,
Ondandır gidenler sana dönmüyor,
Varsıllar hep mutlu, yoksullar mutsuz.

Sayısız yok oldun akıllanmazsın,
Çok beddua aldın iflah olmazsın,
Dilerim yok olur sona kalmazsın,
Hırsız olan mutlu, namuslu mutsuz.

Fakirin gözyaşı boğacak elbet,
Yarının bu günden daha da berbat,
Aç, çıplaklar sende yaşamaz rahat,
Karnı toklar mutlu, karnı aç mutsuz.

Gece, gündüz dönen çünkü döneksin,
Sanma ki evrende yalnızsın, teksin,
Yaratan üssüne kıyamet eksin,
Dönekler çok mutlu, dönmeyen mutsuz.

Rızazade, tövbe göçerse gelmez,
Yetmişi devirdi eğlenmez, gülmez,
Ecele yalvarıp öldürme demez,
Ölenler hep mutlu, yaşayan mutsuz.
23.03.2023
Fahri Bulut Rızazade