Kalanlar (Feulün Feulün...)

Gözünden kesilmiş yeşilden nazarlar
Karanlık odamdan giderken ışıklar
Senindir bilirsin bu yalnız adımlar
Çöküntün helaktır bıraktın ya karlar

Virandır dağın hep üşürken bu can yar
Ne yorgan ne yastık yatak taş ve sızlar
Mezardan bakarken ölümsüz cananlar
Ümitler dizilmiş yürekten ne ağlar

Peşinden gelir duy ilah var niyazlar
Nefesten kesilmiş sıcak ol selamlar
Be nankör konuşmuş dilandır duvarlar
Bakıp gör gerinde bıraktın su çağlar

Denilmez yarim var gönül köz sitemkar
Diyardan gezerken yalındır adımlar
Şaşırmış yorulmuş kesiktir takatlar
Maşuksuz hayattan gider tek kalanlar

Hasan Hüseyin Çetin