Kalanın Tükenişi Şiiri - Hakan Tüt

Belki kendimide
Atıp bir gece karanlığına.
Hep belkide kalan benliğimle.

Neden
Neden soruyorum kendime.
Anlamlarını çözemediğim nedensizlikler.

Uzayıp gidiyor, saatleri gecenin,
Ay dolunay olma yolunda.
Ve karanlı gecede yüzüyor ruhum.
Yüzüyor aydınlıgı
Aydınlıgın peşinde
Düşlerim.

Korku sarıyor bazı bazı.
Kalmak bu korkularda.
kıpırdayamamak.

Her şeye rağmen, yıldızlarla dolu gece.
Serin sıcak bir yel esmekte.
Hiç uymayan, yüreğimdeki fırtınalara.

Tükeniyor boyu.
Her çekişte sığaramın.
Yine yakıyorum, kapıyor rüzğar.
doluyor gece.

İstemiyorum kalanın tükenişini.
Kanayılmasın,
Uçurulmasın yada.

Hislerimle dokunabilmek.
Bir boşluğa,
Bir boşluk ki
Çıkamayacagım
Yırtamayacagım.

Bir perde kaplamış düşüncemi,
Beni bende hapseden.
Beni bende hapseden.

Hakan 23-7-1999