Kalana Vurgunum Şiiri - Akadir Salihoğlu

Çiçeklerden güldü anlattı seni
Türkü efkârıyla dinletti seni
Bahar yağmuruyla gökten düşerken
Hazanda ekimdi özletti seni

Sen ki yüreğimde kurulu köşkün
Oda oda gezer olmuşum şaşkın
Ol vakit lâl idi çözüldü dilim
Çölde değil ama dilimde aşkın

Sen tuval ol benim elimde fırça
Değdirsin rengini bukleli saça
Uyku gözlerinden akıyor güne
Yatağın olurum serilip dostça

Gülüşün gizlenmiş güzel yüzüne
Bakışın hapistir kalbin gizine
Aklından ne geçer bilene ala
Kalana vurgunum sevda izine