Kalan Yalnızca Sestir Şiiri - Kenan Kara

Bir sabah uyandım
Elimde bin bir çeşit anahtarla
Hangi kapıya vardımsa
Koygun yağmurlar altında eli boş döndüm
Boynumdaki zincire astım birer birer
Sesler kalır çünkü aklında
Birgün unutsan bile
Kainatın bir köşesinde saklı kalır
Sesim sesinde bir iz bırakır

Bilmediğin bir kalabalıkta yürürken
Belki benzer yüzlere takılır kalır aklın
Tutup ellerinden maziye çağırasım gelir
Ama sesler böler ormanı
Geçemezsin muhitimden
Gözbebeklerime kadar yaşlanmışım o sıra
Beklerken, özlerken veya severken
Çağlayanların gürültüsüne çağırıyorsun
Nasıl sesimi duyurabilirim
Gürültülü hayatının ortasında
Ki sesler bölmüştü ormanı, hatırlarsın
Seninle ayrıştığımız hudutlardan

Kısacık bir anın her iki ucunda
Korkuyla neden beklettin beni yıllarca
Yoruldum artık bir türlü açmayan çiçeklerden
Soğuk vurmuş ağaçların mahzun yalnız duruşundan
Yoruldum artık bu istikametsiz yelkensiz sürüklenişimden
Allah'ım sen bil
Yüreğimdeki her bir sancıyı işit
Başka kimse bilmesin

20.04.2023