Kalan Virandır Şiiri - Tunahan Ermihan

Delip geçen sözlerin ardından
Ne kalır sanırsınız ey dostlar bir sevdada…
İşte ben o kalanla yaşıyorum kaç zamandır
Kimselerin haber olmadan
Sustum kaldım bir bataklığın ortasında
Çırpındıkça batıyorum dibine
Ve ellerim düşüyor yar dediğimin ellerinden.

Biz kaç geceler meydan okuduk
Sözlerimizle, gözlerimizle hayata,
Kimse bilmez.
Ama yinede umudu tüketmek isteyenler oldu tabi
Direndik savaştık sarıldık sımsıkı birbirimize
Sonuçta varılan bu noktada
Ne aşkın manası
Ne sevdanın tadı kaldı damağımızda
Bilinmezliklerin ortasında
Nereden çıktığı bilinmeyen
Bir bataklığa saplandı sevdam
Çırpındıkça batıyor
Ve yar dediğimin ellerinden düşüyor ellerim

Delip geçen sözlerin ardından ne kalır ey dostlar
Ben söyleyeyim size
Sokakta oynarken düşüp canı yanmış ağlayan bir çocuk
Erken yaşta babasız kalmış bir genç
Nikâh masasında yalnız kalmış bir ergen
Ölüm döşeğinde sevapsız kalmış bir fani
Kalan hurdadır gayrı
Kalan virandır