Kalan son dilimde., Şiiri - Mehmet Sani ...

Bu gün bana gel, gel ki
yüreğim yüreğinde, kalbim terkinde
yangınlara tutuşalım, el ele, kol kola
kül olunca Rabb’im affeder, ta ki,
vefadır vefasızlığa belki

unutulmuş olurum acelende, tezinde
bir kırık cümle, dudaklarından düşen
ben belirsizleştikçe, sen o kadar ruşen
basit bir desen olmaya razıyken
göğsünden çağlar, coşarım naçiz
gözlerin gözlerimi gezince

ne zaman, hangi vakit..,
bekaya kalıp, akı karadan seçeriz?
men edip azadeliği mizandan, akıldan izana geçeriz
sen benden, ben senden ayrı gayrı, iklim ölçeriz
sanma ki bakiyiz bu alemde, göçeriz bizde
en nihayet, hafızayı siler geçeriz

hasret, özlem, arzu, sevinç
güller arasında gül, saklı gizli bahar
çiçek tozuna belenmiş, belli belirsiz biçimde
öylesine yoğunki misal, visal ve erinç
sevda bendini aşmış, Çin’de Maçin’de
kadere kurban, ef’al mazruf içinde
kıtalin gıyabında, belki sindeyiz

sen gönlüm, gönül gözüm
sen ol, o devasa cürümünle
şen ol ve bana gel, kalan son dilimde
vakarı hakikat bilsin, yüze gülsün aşk!
çözülmesin, haki kalsın ilelebet
toprak, kendi rengi içinde

yolum düşer, düşerde.,
çeşm-i vefadan içersem eğer
emin ol ki; kalpte sen dudakta sen
sen olursun, endazemdeki ahsen

ancak ihtimallerden korkacak
çat kapı, oldubittilere girmeyeceksin
içinden geçtiğimiz, aynı hava koridorlarında
gölgene gölgem düştüğünü, bilmeyeceksin
hafıza kanallarında, hakeza gri bir ton
olsa da, güneşe dolacak ömrün
kırılmayacak., Küsmeyecek
gönül kapısını açık tutacak
yükünü indirmeyeceksin

hissedeceksin (belki) ama.,
sevdiğimi, sevildiğini bilmeyeceksin
yüz yüze geldiğimiz olacak hazarda
sen suratını asacak kedere
yüzüme gülmeyeceksin

neyse ki..,
bu gün bana gel,
bakayım, nurefşan veçhine
icbar et teennilerime, sura vurayım
yüreğim yüreğine, sükunu zerkinde
yangınlara tutuşalım, hem halince
kül olunca.., Rabb’im affetsin..!
ta ki,vefadır vefasızlığa
.., vicahim belki

09.12.2009