Kalan Övünsün Şiiri - İlker Murat Çinitaş

Dünya misafirhane insan da yolcu,
Sonsuz mola verip kalan övünsün.
Zamanı gelince tası tarağı,
Toplayıp gitmeyen kalan övünsün.

Genç imiş yaşlıymış ecel ayırmaz,
Senden mi benden mi asla kayırmaz.
İster se şeyh olsun ister beynamaz,
Torpille dünyada kalan övünsün.

İnanın dünyalık hevesler yalan,
Zorba düzenlerle yok ki bay olan.
Kul hakkını gasp ile eyleyip talan,
Şanı şöhretiyle kalan övünsün.

Doğduğu gün ihtiyardır yaşlıdır insan,
Her basamakta aşağı doğru yol alan,
Ömür merdiveninin üst basamağından
İnatla inmeyip kalan övünsün.

Murad/ım insanlar toplandı saf-u saf,
Kuruldu mahkeme ayrıldı Araf,
Döndü herkes yönünü mevladan taraf
Ebedi mahşerden kaçan övünsün.

…imcinitas..