Kalan Neydi? Şiiri - İbrahim Pamir

güneşimdin sen benim
hiç doğmayan kentlerde,
bir tek yüreğimde doğan,
ama bana uzak kentlerde,

çoşkumdun, bir vapurun suları köpürtmesi gibi
içime dağılan...

mutluyduk ve meydan okuyorduk,
her şeye göğüs gererek,
sen ve ben koymuştuk mutluluğun adını,
biz birlikteyken mutluyduk,

hurafeler engel oldu aşkımıza,
töreler ve birçok saçma şeyler,

cahillik örmüştü etrafımızı
ve...
sanki içinde kaybediyordu bizi,
bizi dedim ya, seni kaybetmişti aslında,
ak köpükler bırakan gemiyle yok etmişlerdi seni,

artık bende mutlu olamayacağıma göre,
giden geminin ardından geliyorum,

geride bıraktığım sadece,
bir kaç martı ve masum simitçi çocuk,

bekle beni geliyorum,
içimdeki çocuk doğmaya hazırmısın?
.............
.............
.....
sen ve ben olmaya geliyorum...........

(15.08.2006 _20.10)