Kalan hikayeler kalbimin en acı kelamsın ...

**Yarım Kalan Hikayeler
Kalbimin en acı kelamısın

Bir veda busesi bıraktım sonu olmayan yollar gibi,
Dipsiz kuyular gibi, gecenin karanlığına sığındım,
Çığlıklarım yankılanırken, duvarların sessizliğine,
Sana dönmeyen zamanın pişmanlığında kaldım.

Sözlerin soğuk gölgesinde kayboldu sevdam,
Bir umut doğacak sandım, güneşin arkasında.
Ama her sabah karanlıkla doldu içimdeki ışık,
Bana kalan yalnız, kırık düşlerdi hep ardından.

Bir yol var gidilmeyen, bir el var tutunmayan,
Gözyaşlarım boş bir denizde kaybolan inci misali,
O uzak hayal, o erişilmez sevdan,
Beni sensizliğe mahkum eden bir masal oldu artık.

Sonunda anladım, her şey yarım kalmaya mahkum,
Ne kadar sevsek de, ne kadar umut etsek de,
Kimse seni benim kadar anlamayacak.
Ve ben, bu yarım kalan umutlarla vedalaşacağım.

Ölümüne bu yürekle olursun sanmıştım, yanılmıştım işte,
Yüreğim gibi ben ömrünü Bahar'a getirdiğini düşünüp,
Dua ederdim hep, dua ederdim,
Nereden bilebilirdim ki yüreğime en acı kelam olacağını.

Bilemedim, bilemedim işte
artık öyle süslü kelamlarda kullanmıyor mısralarda,
Çünkü o güzellikleri hissedecek bit kalp kalmadı bende, öldürdüğün günden beri,
Bari ruhuma bir Fatiha okusaydın okusaydın be adam,
Belki o zaman ruhum rahat uyurdu mezarında.

Seni de gömdüm yanıma, başucuma,
Hani bir ömür boyu sen de yatan bir kalp vardı ya,işte onun yamacına, Gömdüm seni, bir ömür boyu düşünsem seninle böyle olabileceğimiz, Aklımın ucuna bile geçmezdi.

Kim dese bana ki günün birinde sen onun yüreğinin gerçek yüzünü göreceksin diye,
Susun derdim, sussun ne olur, susun,
Yoksa bu kadar çok dile gelen,
her şey bir gün gerçek olur.

Bakın, bakın öyle oldu zaten,
Hani benim yüreğine mis kokulu dediğim o adam vardı ya,
Ömrüme en büyük yara oldu, kalbime en büyük acı mısraları yazdırdı,
Ömrüme verdiği bu zararı kim uğraşsa yapamazdı.

Yapamazdı yani, senin yaktığın kadar kimse yakmadı canımı,
Sen kalbimin en acı kelamısın, en acı,
Artık sen de bittin ben de,
Gözün aydın olsun ey yar, artık sen de bittin.
Sende bittin Bu yürekte
Ömrüme an acı kelamı olarak kaldın hatıralarda
Karanlıkta büyüyen bir gölgeye döndüm,
Kelimeler boğazımda düğümlü,
Artık tek kelam olarak kaldın