Kalan Gül Şiiri - Emre Ayvaz

Kalan Gül

Izdırapsız mı sandın…
Kasvetiyle baş başa
Bıraktın gecelerin
Derin olsun isterdim
Bu densiz hecelerin
Yersiz bir insanım ben
Sensiz kalan gül gibi
Döküldüm gözlerinden
Garip bir güvercinin,

Ne oldu ki usandın
Diz çökmüş mevsimlerin
Mahcup bulutların var
Diyar diyar hasretlin

Bir hiç uğruna yandın
Yaktın gözlerimi de
Sözlerimi ne yaptın
Cılız sessiz asabi

Hangi rüzgâra kandın
Yaprağına göz koyan
Şimdi sesini duyan
Bir kuş kadar masumum
Sana siyahlar dolu
Bir yüzle geleceğim
Sabahsız bir geceden
Alıp götüreceğim
Kalbimi bir mezara

Gönülsüzce desem de
Bir aşkın arkasından
Bir ölüm hep duyarsın
Yaşayan sen değilsen
Toprak gibi susarsın

Sensiz kalan gülleri
Izdırapsız mı sandın…