Kalan…
Onca yılın muhakemesi,
Zamanda uçuşan sevgi ve nefret düşünceleri,
Anlara gizlenmiş tatminkar duygular,
Nereye gizlendiler dediklerimiz; nerde…
Anılar beklemez seni; anlam bulur o an,
Yakar da; direm direm dağlar yüreği,
Dudaklardan çıkmak ister; volkan edasında,
En zayıf anında haykırır,
Manalı bakışlar eşlik eder o bilinmeze,
İstekler arzuya, eyleme dönüşür,
Rengini ise hiç sorma; gri çalar kalanlar…
Mehmet AYDEMİR 12.6.2013 SAAT: 00:46
Mehmet AydemirKayıt Tarihi : 13.6.2013 11:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
canım oğlum Ozan'ım yaşamımın rengi; düşlerimin vuku bulmuş hali... seni ufuksuz sevdim. Benim düşünceme göre bizler DNA'mızı bırakıyoruz evlatlarımıza! bu da şu demek oluyor anne baba olmadan önce kendimizin hesabını iyi yapmak gerek....
![Mehmet Aydemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/06/13/kalan-67.jpg)
TÜM YORUMLAR (17)