Kalan
Nice aleme uzaklar yakın oldu zamanlar dar
Yaşlıya düşe kalka ne yapsa artık yok bahar
Yavaşca küçüldükçe küçüldü attığım adımlar
İhtiyarım çatallı yoldan hayatta erişince sona
Olan gücümle sevdiğime diyebilsem bir kelam
Sevgi kalsın tek harf bir işaret unutulmaz hatıram,
***
Uçuk kahveye döndü yeşil ağaçlar dağlarda
Dünyayı salladı ilk nefeste attığım o çığlıklar
Sonra acı tatlı iniş yokuş koş zaman belirsiz
Karışık yıldız al al sonsuza uzan şimdi sessiz
Önünden geçtiğim senli benli sırça eski kapılar
Ardı bana kalan tek taş bir döşek kara topraklar,
Kayıt Tarihi : 13.1.2005 11:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İhsan Uncuoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/13/kalan-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!