Kalan Şiiri - Aydın Yılmaz

eskisi gibi değilim artık
hiç bir şey değil eskisi gibi
yorgunum, kırgınım, üzgünüm
armağanın olacak
bir rüya, bir hayalin
saklama seni benden
oysa sen bende bir düştün,
sen düştün, beni koydular toprağa
sen gittin, bende sen kaldın geriye

dün yine bekledim ayak ucunda yâr
sordum söylemedim
söyledim dinlemedin
bir gece sessizliğindesin
oysa ben bir ses, bir nefes için aştım dağları
mayın döşeli yolardan geçtim
senin için yaktım onca türküyü
söyle bana ey yâr, bir kez olsun söyle
bunca acı içinde ne vardı saklanan
bilmediğim ne var Allah aşkına
kader içinde kader
kader içinde keder

sen de biliyorsun yâr
tarumar edilmiş bir bahçenin mahsulüdür yüreğim
çiçek yok, çimen yok, filiz yok
kokun sinmiş duvarlarına hayatın
adın hâlâ kazılı kapılarda
uzak yollardan, kırgın mevsimlerden geldim
bir sesin, nefesin, bir bakışın yetecek bana
bir işaret bekliyorum
çalsam kapını, beni de alır mısın yanına
benimle sonsuzluğa yürür müsün Rüveyda?..