Kalamaz mıydın ! ( bir Ankara hikayesi)

Ne zaman ki seni düşünüp andım,
Çehremde tebessüm,gözlerim aydın.
Gitmemiş gibiydin bende bir telaş...
Hayal bile olsan kalamaz mıydın!

Issız ve dağınık odamı o dem,
Sanki hayallerim ısıtır gibi.
Duvarda gölgeni ararken gölgem,
Dizimde uykuya dalamaz mıydın!

Olur ya saçların örtüp yüzünü,
Hafifçe nefesin vursa tenime.
O gece görmeden son gündüzümü
Ruhumu öteye salamaz mıydın!

Ne hayal; ne rüya; ne de düş gibi,
Yaşamak; ve birde sensiz yaşamak,
İpsiz kuyuların karanlık dibi.
Elimden çekipte alamaz mıydın!