Kalalım Anda Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Beni kendine benzetmeye çalışma yarim
Ben zaten senim
Atla tek tek zihnindeki çitlerden
İçime ak nehirler gibi
Göster bana etkisini yüreğinin
Çak Zeus gibi, yık ortalığı Poseidon gibi
Seni kendinle öylece bırakamam yarim
Sen zaten bensin
Bir madalyonun iki yüzü misali
Dönme bana sırtını
Yakınken uzak, sıcakken soğuk, tatlıyken acı olma
Buhranlara yenik düşmüş dünyayı
Daha fazla soldurma
Aşktır ayağa kaldıran yıkılmış kuleleri
Kudretindir kurtaran hapsolmuş gönülleri
Bunu da yaz aklına
Maziye bakmadan seyredelim hayatı
renkli alemlere dalalım
Gelecek hazır kıta beklese de ileride bir yerlerde
Biz andan çıkmayalım
Şiirle felsefe bir olup kurulsun soframıza
Bu ziyafetten, bu bereketten ayrılmayalım
Dünya dursa da sürdürür dönmeyi sarhoş beden
O beden ki içi doludur ışık ile
Kaynağı bilmez kendine bakmayı bilmeyen
Rüzgarda sallanan ağaç da sensin
Ağacı terk eden yaprak da
Bahar gelince yeniden dirilten de...