Bırak beni, ey mevsim, elemli ahvâlinle!
Bunaldım fânilikten beka ararken dâim
Susuz toprak misâli yağmurlara muhtacım
Sonsuzluk güneşiyle olsam zevâle sâim
Ruhumun eyvahları çınlatırken semayı
Korkular kemendinden çekip alsam kendimi
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
