Kalais Ve Leah Şiiri - Eylül Deniz Çolak

Şarkı söyleyen bir lirin rüzgarı gibiydi sesi kalais in.
Yıldızlar gibi parlıyorlardı dans ederken
Geçmişten gelen gül kokusuydu aşk o an
Onlar ve tüm kainat için.

Gençti ve hayallere inanıyordu o güneyli kız.
Saçları karamel
Teni kum renginde.
Adı Leah…
Bir bahar dalını tutar gibi sarılırdı Kalais Leahya
Bir erkek melek gibi dev kanatlarıyla.

Leah onu izlerdi ayışığında.
Altın taraklarla tarardı,Kalais Leahnın saçlarını
Umut ve aşkla.
Adanmış ruhuyla
Gökyüzünü üzerine örter gibi sığınırdı sevdiğine Leah.

Kocaman elleriyle sakınırdı Kalais Leahnın camdan göğsünü
Pamuk gibi bembeyaz bulutlar eşlik ederdi onlara her adımlarında
Ah Leah…
Berzahtaki kız.
Yüzyıllar önce doğan ve kendini sonsuz aşkına saklayan Leah.

Ondan önce öğrendiği her şeye veda eder gibi seviyordu
Kutsanmış bir toprağa dokunur gibi
Uzanıp öpüyordu sevdiğini dualarla.
Ren renk güzel kokulu çiçekler açardı
Kalais her gülümsediğinde dünyada.

Başı geriye düşerdi Leah”nın.
Gözleri ise cennete.
Her sevişmelerinde bir parçasını daha bırakırdı Leah sevdiğinde.

Bir sabah gitti Kalais Leah”sını bırakıp
Ve af diledi Tanrısından
Aşk tutmayan kalbi adına.
O gün denizler kabardı,dalgalar yükseldi
Tufanlar çıktı
Periler öfkelendi Kalais”e.
Gök kubbe Leah”ya ağladı.

Ah Leah.
Rüzgarlarla örselenen
Aşkla öldürülen.
Leah…
Bu dünyaya ait olmayan.
Kalais”e adanan.
Aslında bir dilek olan
Adı dua olan.
Ruhu kırılmış bahar dalı
Berzahtaki kız.
Artık bir kalbi olmayan.