Kendimi kafesler içine aldım
Buzdan, duvarlar ördüm çepeçevre
Bağlandım geceye ve sessizliğe
Gün batımında aradım huzuru
Dağda tek başına olmaya, gerek yok
Kalabalıkta tekim, tek başına, kendi içinde
Kaplumbağa misali kendi kabuğunda
Dolunayda, ararım ben yalnızlığı
Dökülmüyor göz yaşlarım mehtapta bile
Kuruyan pınarlar akmıyor, içim kan ağlasa da
Geriye, eskiye dönülmüyor, çizgiden sonra
Kendimi, kendim attım dipsiz kuyuya
İstesem de çıkaramıyorum, tek başıma
Kayıt Tarihi : 1.2.2006 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!