Kalabalıklarda Yalnızım

Kalabalıklarda yalnızım
Kaldırımlar bana yoldaş
Taşları sayıyorum
Adının her harfi gibi
Sensizliğin
Sensiz geçen günlerin
Sayısı var
Sayıyorum
Aldırmıyorum desem de
Aldırıyorum
İnsanlar koşuşturuyor
Bir şeylerden kaçar gibi
Yalnızlıklarını arıyorlar sanki
Yollarda
Asfalt olup zift gibi
Eriyorum
Seni kaybettiğim de
Yaşadıklarım gibi
Susuyorum
Atılan çığlıkları
Haykırıyorum
Sana rağmen
Sensizliğin sesini
Duyuyorum
Solan yaprağın
Rüzgârın kanatlarında
Savrulduğu gibi
Sağa, sola
Uçuyorum…
Ve bir sona doğru
Bitişlerde
Sonlanıyorum…